Een paar jaar geleden kreeg ik van een vriendin bijenwasdoekjes die ik in plaats van plastic folie kon gebruiken voor het afdekken van schaaltjes en voor het bewaren van groente en fruit, goed voor het reduceren van plastic zei ze… De doekjes hadden leuke patroontjes, maar ik vond ze maar wat onhandig, ik kon niet zien wat er in de schaaltjes zat en daarbij moest ik ze ook nog afwassen na gebruik (nog meer werk!). Ze hebben vervolgens dan ook een jaar in de kast gelegen, maar zijn nu niet meer uit onze koelkast weg te denken. Het duurde blijkbaar even voordat ik ‘klaar was’ om ze te gaan gebruiken, oftewel ietsepietsie moeite wilde doen om het plastic gebruik in ons huis te verminderen.

Ik ben hetzelfde proces doorgegaan met onze vlees-inname. Nu alweer zo’n jaartje of zes geleden kregen we goede vrienden op bezoek die vegetarisch waren en waarmee we aardig wat discussie hebben gehad over de voordelen van vegetarisch eten: dierenleed, milieu en natuurlijk gezondheid. Leuk allemaal, maar daar waren we toen nog helemaal niet klaar voor. Nu is het gebruik van vlees in onze eigengemaakte maaltijden echter verwaarloosbaar, mede dankzij een hele map vol met lekkere (en relatief makkelijke) vegetarische recepten!

Bewustwording en kleine stapjes in de goede richting maken, dat kenmerkt de afgelopen jaren voor mij. Sommige significante veranderingen zijn relatief makkelijk te realiseren als je eenmaal hebt besloten om erin te investeren (zonnepanelen en een hybride auto), maar veel veranderingen kosten meer tijd en moeite, niet alleen omdat dingen daadwerkelijk meer tijd kosten, denk bijvoorbeeld aan het scheiden van afval en minder gebruik van wegwerpproducten (dus meer schoonmaken), maar met name omdat het gedragsverandering vereist en je hier ‘klaar’ voor moet zijn.

Ik ben er bijvoorbeeld ‘niet klaar voor’ om minder vlieguren te gaan maken. Als je in Zuid-Australië woont, je familie aan de andere kant van de wereld leeft, je een baan hebt waarbij internationale bijeenkomsten verre van ongebruikelijk zijn en je passie reizen is (en je dit niet wilt opgeven)….. dan moet je of het vliegtuig pakken of héél véél tijd hebben…. Mijn gedrag veranderen is hier dus vooralsnog een ‘nee’, maar we kunnen natuurlijk wel wat doen. We gaan daarom vanaf nu de CO2-uitstoot van al onze vluchten compenseren: in ruil voor de CO2-uitstoot die wij veroorzaken met vliegen, gaan we projecten steunen waarmee CO2 uit de lucht wordt gehaald. Niet ideaal, maar beter dan niets doen!

Voor kleding geldt dit ook. De kledingindustrie is verantwoordelijk voor meer CO2-uitstoot dan bijvoorbeeld de luchtvaart en voor één kledingstuk worden duizenden liters water gebruikt (7.000 liter voor een spijkerbroek!). Hoewel ik weet dat tweedehands winkelen echt de allerbeste optie is, kan ik me hier niet toe zetten. De kleren die ik ooit tweedehands heb gekocht hangen gewassen en ongedragen in de kast… Wat ik echter wel kan is bewuster winkelen en me meer verdiepen in duurzame merken, iets waar ik aan ga werken in het komende jaar!

Kleine stapjes dus, maar ik doe mijn best. Als iedereen dit zou doen, dan zou het  hele mooie grote stap zijn. De grootste stappen kunnen echter alleen worden gemaakt op beleidsniveau. Nederland lijkt het hierin al erg goed te doen. In Australië zijn hopelijk, na deze rampzalige zomer vol met bosbranden, de ogen ook opengegaan!

Tanja