Het enige huis met een zwembad dat ik kende in het stadje waar ik ben opgegroeid was van de burgemeester. We kwamen er zondags langs als we naar mijn oma fietsten, het was een witte villa. Je kon het zwembad niet zien liggen maar het heeft me altijd geïntrigeerd en ik kan nog steeds niet langs dat huis rijden zonder aan dat zwembad te denken.

In Nederland heeft maar ongeveer 1.5 procent van de huizen een zwembad. In Australië ligt dat percentage met 12 procent aanzienlijk hoger. Dit percentage is logischerwijs afhankelijk van het klimaat. In de koudste staat van Australië, Tasmanië, heeft maar zo’n vier procent van de huizen een zwembad, terwijl dit in het tropische noorden van Australië bijna 29% is. Naast het klimaat speelt ruimte natuurlijk ook een rol, het gemiddeld aantal bewoners per vierkante kilometer is in Nederland vele malen hoger (410 personen/km2) dan in Australië (3 personen/km2).

Wij zijn nu de gelukkige eigenaren van een zwembad, een luxe, helemaal in de warme Zuid-Australische zomer. Het is een speelparadijs voor onze 9-jarige dochter en niets zo lekker als een duik in het zwembad na te hebben gesport. Ik had echter nooit eerder nagedacht over het onderhoud van zo’n zwembad. Hoewel mister B het meeste werk doet, loop ik tegenwoordig ook regelmatig met zo’n lange stok met een net rond om de eucalyptusbladeren uit het zwembad te halen. Redelijk zwaar werk, dat had ik ook nooit gedacht. Die “pool guys’ in de film krijgen hun spieren blijkbaar niet van de sportschool :).

Na onze vakantie bleek het zwembad in plaats van blauw, groen te zijn. Nadat mister B het zwembad weer bijna schoon had, wilden we het toch laten testen voor gebruik. Hiervoor moeten we naar de ‘zwembadwinkel’. Normaal doet mister B dit, maar deze keer was ik degene die met een flesje water op pad ging. In die zwembadwinkel ging er een hele wereld voor me open. Het werd me al snel duidelijk (gemaakt) dat ik aardig wat kennis miste. Allereerst kon ik geen precies antwoord geven op de vraag wat we tot nu toe hadden gedaan om het zwembad weer helder te krijgen en daarna kreeg ik de vraag wat we allemaal van spullen in huis hadden. Dat we chloor hadden wist ik, maar van al die andere substanties wist ik niet eens dat ze bestonden, laat staan of we ze in huis hadden. Na intensief telefooncontact met mister B en een steeds ongeduldig wordende winkelbediende, of moet ik zeggen zwembadspecialist, ging ik uiteindelijk met een dom gevoel, maar met de benodigde zakken en potjes de deur uit.

Het zwembad is ondertussen weer zo goed als blauw, wel fijn met een voorspelde temperatuur van meer dan 40 graden in de komende dagen. Om het water schoon te houden hebben we besloten om de hulp in te schakelen van een robot die de bodem van het zwembad schoonhoudt. Tsja, we moeten immers ook nog wat tijd overhouden om daadwerkelijk in het zwembad te liggen. Dat zal de komende dagen wel gaan lukken!

Tanja